పేర్లలో దాగిన వివక్ష: రమేష్ నుంచి మోహన్ బాబు వరకు

సమాజంలో పేరు అంటే ఒక వ్యక్తి యొక్క గుర్తింపు మాత్రమే కాదు — అది ఆ వ్యక్తి చుట్టూ ఏర్పడే భావన, గౌరవం, మరియు స్థానం కూడా. మనకు తెలిసిందే — కొన్ని పేర్లు వ్యక్తిని గౌరవంగా నిలబెడతాయి, మరికొన్ని మాత్రం హాస్యాస్పదంగా లేదా హీనంగా మలుస్తాయి. తాగుబోతు రమేష్ ,పద్మశ్రీ మోహన్ బాబు కానీ ఆ పేర్ల వెనుక ఉన్న సామాజిక శ్రేణులు, వివక్షలు, మరియు మానసిక నిర్మాణాలు మనం లోతుగా ఆలోచిస్తే ఒక పెద్ద వ్యవస్థ బయటపడుతుంది.

ఇటీవల సోషల్ మీడియాలో విశారదన్ మహారాజు అనే బీసీ ఎస్సీ ఎస్టీ జాయింట్ యాక్షన్ కమిటీ కన్వీనర్ చెప్పిన ఒక రీల్ పెద్ద చర్చకు దారి తీసింది. ఆయన ఒక సూటి ప్రశ్న వేశారు — “ఒక కామెడీ నటుడు రమేష్ సినిమాల్లో తాగుబోతు పాత్రలు చేశాడని అతన్ని ‘తాగుబోతు రమేష్’ అని పిలుస్తారు. కానీ మోహన్ బాబు అనే నటుడు వందల సినిమాల్లో మాన..లు చేసే విలన్ పాత్రలు చేశాడు. అయితే ఎందుకు అతన్ని ‘మా….ల మోహన్ బాబు ’ అని పిలవరు?”

ఈ ఒక్క ప్రశ్న మన సినిమా ప్రపంచంలో, ఇంకా పెద్దగా చెప్పాలంటే మన సమాజంలో ఉన్న పేర్ల ద్వారా వచ్చే వివక్షను బహిర్గతం చేస్తుంది.

సినిమాలో ప్రతిబింబమయ్యే వివక్ష

సినిమా సమాజానికి అద్దం అని అంటారు, కానీ ఆ అద్దం చాలా సార్లు వక్రీభవిస్తుంది. మనకు తెలుసు — సినిమా పాత్రలు ప్రజల మనస్సుల్లో చాలా బలంగా ముద్ర పడతాయి. ఒక కామెడీ నటుడు తాగుబోతు పాత్ర చేశాడంటే ఆ పాత్రే అతని వ్యక్తిత్వమైపోతుంది. కానీ ఒక పెద్ద నటుడు దుష్టపాత్రలు చేసినా, అతని సామాజిక స్థానం, గుర్తింపు, మరియు ఆర్థిక శక్తి కారణంగా ప్రజలు ఆ పాత్రను “పాత్ర”గానే చూస్తారు, “వ్యక్తి”తో మిళితం చేయరు.

అదే కారణం వల్లనే మోహన్ బాబు “మా…గాల మోహన్ బాబు” కాదు, “పద్మశ్రీ మోహన్ బాబు”.
మరి రమేష్ మాత్రం “తాగుబోతు రమేష్”గానే మిగిలిపోయాడు.

వివక్ష రూపాంతరం — పాతది వర్ణం, కొత్తది వర్గం

పాత కాలంలో వివక్ష అనేది వర్ణం ఆధారంగా ఉండేది — బ్రాహ్మణుడు, క్షత్రియుడు, వైశ్యుడు, శూద్రుడు అని విభజించేది. ఇప్పుడు సినిమా, మీడియా, సోషల్ మీడియా యుగంలో అదే వివక్ష వేరే రూపంలో కనిపిస్తోంది —
“పెద్ద హీరో – చిన్న కామెడీయన్”,
“స్టార్ కుటుంబం – బయటినుంచి వచ్చిన నటుడు”,
“ఇంగ్లీష్ మాట్లాడగల – స్థానిక భాష మాట్లాడేవాడు”
ఇలా వర్గాలు మారినా వివక్ష మాత్రం అలాగే కొనసాగుతుంది.

మహారాజు లాజిక్ — సూటిగా, శక్తిగా

విశారదన్ మహారాజు చెప్పిన లాజిక్ చాలా సూటిగా ఉంది, కాని దానిలో ఉన్న నిజం చేదుగా ఉంటుంది.
అతను అడిగిన ప్రశ్న మనలోని ద్వంద్వ ధోరణిని బయటపెడుతుంది — ఒకరిని అతని పాత్ర వల్ల నిందించడం సరైందే అయితే, అదే ప్రమాణాన్ని అందరికి ఎందుకు వర్తింపచేయరు?
ఇది కేవలం సినిమా ఉదాహరణ కాదు, సమాజంలో గల అంతర్లీన అసమానతల ప్రతిబింబం.

పేర్ల గౌరవం, పేర్ల వివక్ష — మన చేతుల్లోనే

పేర్లు మనం ఎలా ఉపయోగిస్తామో, సమాజం కూడా అలా మలుస్తుంది. ఒక వ్యక్తి పేరు వెనుక ఉన్న కష్టం, ప్రతిభను గుర్తించాలి కానీ పాత్ర లేదా నేపథ్యం ఆధారంగా అవమానించడం అసమాజికం. మన సమాజం ముందుకు సాగాలంటే పేర్లలోని వివక్ష తొలగించాల్సిందే. ఇప్పటికీ ఒక చిన్న సినిమా నటుడికి “తాగుబోతు” అనే పేరు పెట్టడం సులభం, కానీ పెద్ద హీరో తప్పు చేసినా “సర్” అని పిలవడం మనకు అలవాటు. ఇది సాంస్కృతిక బంధనం — దాన్ని విరిచేయాల్సిన సమయం వచ్చింది.

పేర్లు, బిరుదులు, గుర్తింపులు అన్నీ మనం సమాజంగా ఎవరికీ గౌరవం ఇవ్వాలి, ఎవరికీ ఇవ్వకూడదు అనే మానసిక కోడ్‌లు. “తాగుబోతు రమేష్”ను చూసి నవ్వే మనం, “మాన..గాల మోహన్ బాబు ” అని ఎవరు చెబితే కోపపడతాం — ఎందుకంటే మన చైతన్యం ఇంకా సమానత్వం వైపు చేరలేదు.

విశారదన్ మహారాజు చెప్పిన ఈ ఒక్క రీల్ మనకు ఒక అద్దం చూపించింది — సినిమా కాదు, మన మనస్సులోనే అసమానత ఉన్నదని. ఇప్పుడు ఆ అద్దం ముందర నిలబడి ఒక్కసారి మనల్ని మనమే అడగాలి —
“మన గౌరవం నిజమైనదా? లేక వివక్షతో కూడినదా?”

-BY VEERAMUSTI SATHISH,MAJMC

READ MORE:

BJP Telangana Meeting Sparks Backlash Over BC Representation

BC Reservation: Political Drama Over Social Justice- Veeramusti Sathish