నేటి రాజకీయ వ్యవస్థలో ఒక విచిత్రమైన వ్యంగ్యం కనిపిస్తోంది జర్నలిస్టులు చదువుతో, శ్రమతో, నైపుణ్యంతో సత్యం రాస్తే, పదో తరగతి కూడా పూర్తిచేయని కొందరు నేతలు, వీధి నాయకులు, కొందరు అధికారులు జర్నలిస్టులును అవమానిస్తున్నారు. ఇది కేవలం వృత్తిపై దాడి కాదు — ప్రజాస్వామ్యంపై అవమానం.
విద్యావంతులపై అవమానం..?
పలువురు జర్నలిస్టులు MA, MCJ, PhD లు పూర్తి చేసి, సమాజానికి వెలుగు చూపే బాధ్యత తీసుకున్నారు.
కానీ వారిని సీన్‌లోకి తెచ్చేది, రిపోర్ట్‌ రాస్తే FIR, ప్రశ్న అడిగితే “నీకు ఎవరు అనుమతి ఇచ్చారు?” అన్న ప్రశ్న.
ఇక రాజకీయ వేదికలపై — తమకు మీడియా పాఠం చదవని నేతలు కూడా జర్నలిస్టుల ను విమర్శిస్తున్నారు.
“మీడియా మాకు వ్యతిరేకంగా రాస్తుంది” అని అజ్ఞానపు భాషలోనే తిట్లు.
ఇది చదువు మీద దాడి కాదు — సత్యం మీద దాడి.
జర్నలిస్టులు మేధావులు – కానీ గౌరవం లేదు
ఈ వృత్తిలో ఉన్నవారిలో చాలామంది:
MCJ (Mass Communication)
MA Political Science / Sociology
PhD in Journalism / Social Studies
వాళ్లకు ఉన్న మేధాసంపత్తి, భాషా ప్రావీణ్యం, సామాజిక అవగాహన అనేది దేశానికి అమూల్యం. కానీ ఈ రోజుల్లో, అక్షరాస్యత లేని వారే అధికారం దొరకగానే వారికి బోధలు చెబుతున్నారు.
చదువులేని వ్యక్తులు అధికారానికి చేరుకున్నప్పుడు, వారికి సత్యం సహించలేకపోతుంది. సత్యం రాసినవాడిని ‘వ్యతిరేకి’, ‘ద్రోహి’, ‘ప్రచారకుడు’ అంటారు.
రాజకీయాలలో విద్యా ప్రమాణం – కానీ ప్రజాస్వామ్యంలో ప్రమాణం?
భారత రాజ్యాంగం ఎవరినీ నిరోధించలేదు — పదో తరగతి చదవని వాడూ ఎమ్మెల్యే అవ్వొచ్చు. ఇది ప్రజాస్వామ్య సౌందర్యం. కానీ సమస్య ఇక్కడే ఉంది — విద్య లేకుండా అధికారం వచ్చినప్పుడు, అవగాహన లేకుండా ఆదేశాలు వస్తాయి. ఇక జర్నలిస్టు నిజం రాసినప్పుడు, అతనిని అవమానించే ధైర్యం కూడా అదే అజ్ఞానం కల్పిస్తుంది.
అధికారుల అహంకారం – సమాచారం ఇచ్చినవారిపైనే దాడులు
ఇప్పుడు కేవలం నేతలే కాదు, కొందరు అధికారులు కూడా జర్నలిస్టులను అవమానిస్తున్నారు.
RTI ద్వారా సమాచారం కోరితే – “మీరు ఎవరు?”
ప్రశ్నిస్తే – “మీరు మీడియా కార్డులు చూపండి.”
వార్త రాసిన తర్వాత – “న్యూస్ తీసేసి రాయండి.”
ప్రజలకు సమాచారం ఇవ్వాల్సిన అధికారులే ఇప్పుడు పత్రికా స్వేచ్ఛకు అడ్డంకులు అవుతున్నారు.
సామాజిక వ్యంగ్యం – సత్యం చెప్పే వాడే అవమానానికి గురి
ఒక జర్నలిస్టు పది సంవత్సరాలు చదివి ఒక లైన్ రాస్తాడు. ఒక నేత పదో తరగతి చదవకుండానే ఒక మైక్ పట్టి “మీడియా అబద్ధాలు రాస్తుంది” అంటాడు.
ఆ మాట ప్రజల్లో చప్పట్లు తెస్తుంది, కానీ సత్యం రాసిన జర్నలిస్టు ఇంట్లో మౌనం ఉంటుంది.
ఈ వ్యంగ్యం నేటి ప్రజాస్వామ్యాన్ని బలహీనపరుస్తోంది.
“జర్నలిస్టు అవమానం అంటే ప్రజల అవమానం”
“జర్నలిస్టు రక్షణ అనేది ప్రభుత్వాల దయ కాదు, ప్రజాస్వామ్య హక్కు.
ప్రతి వార్త వెనుక ఉన్న కష్టం ఎవరికీ తెలియదు.
ఆ వార్తను నమ్మి మాట్లాడే నేతలు అదే జర్నలిస్టులను అవమానిస్తే అది నైతిక పతనం.”
ఇక ఆరోగ్యశ్రీ, హెల్త్ కార్డులు, ప్రెస్ పాస్ — అన్నీ పేపర్ పై ఉన్నా, ఫీల్డ్ లో ఆ విలువ లేదు.
ప్రజా సమాచార వ్యవస్థకు సపోర్ట్ ఇచ్చే వృత్తికి గౌరవం ఇవ్వని రాష్ట్రం, భవిష్యత్తు తెలియని రాష్ట్రం.
చదువుకి విలువ లేని వ్యవస్థలో ప్రజాస్వామ్య భవిష్యత్తు ఎక్కడ?
రాజకీయ నాయకులకి హోదా, అధికారులకి అధికారం —
జర్నలిస్టుకి ఒక్కటే ఉంది — సత్యం రాయగల కలం.
ఆ కలం మీద అవమానం రాయబడితే,
సమాజం చీకటిలోకి వెళ్ళడం ఖాయం.
విద్యావంతుడిని అవమానించే వ్యవస్థ, అజ్ఞానాన్ని గౌరవించే వ్యవస్థ – అది ప్రజాస్వామ్యం కాదు.
విద్యాహీనతలో అహంకారం – సత్యానికి శత్రువు
చదువులేని అధికారం అంటే – దీనికి బాధ్యత, వినయం ఉండవు. అందుకే ఇప్పుడు మనం చూస్తున్నాం:
విద్యావంతుడైన జర్నలిస్టు ప్రశ్నిస్తే → కేసు.
చదువులేని నాయకుడు తప్పు చేస్తే → అభిమానం.
ఇది సామాజిక అసమానతకు కొత్త రూపం. విద్యాహీనత, అహంకారం, అధికార దుర్వినియోగం కలిసి
జర్నలిజాన్ని క్రమంగా “నిశ్శబ్ద వృత్తి”గా మార్చుతున్నాయి.
విశ్లేషణ
ప్రజాస్వామ్యం నిలబడాలంటే సత్యం బతకాలి.
సత్యం బతకాలంటే జర్నలిస్టు భద్రతలో ఉండాలి.
జర్నలిస్టు భద్రత అంటే కేవలం పోలీస్ రక్షణ కాదు —
సామాజిక గౌరవం, మానసిక రక్షణ, వృత్తి స్వేచ్ఛ.
ప్రజలకు వాస్తవం చెప్పే వాడి గళం నొక్కబడితే ..ప్రజాస్వామ్యం కాగితం మీదే మిగులుతుంది.
https://www.pib.gov.in/indexd.aspx
-BY VEERAMUSTI SATHISH,MAJMC
READ MORE
Revanth Reddy : జర్నలిస్టులు సమాజానికి వైద్యుల్లా సేవ- రేవంత్